-
1 popal|ić
pf Ⅰ vt 1. (spalić) to burn [dokumenty, meble]; to burn down, to burn [sth] down [zabudowania, domy]; [słońce] to scorch [trawę]- wróg popalił wsie i miasta the enemy burnt down villages and towns- popalone szczątki budynków the burnt(-out) remains of the buildings- ziemia popalona przez słońce the sun-scorched earth2. (poniszczyć, poparzyć) [osoba, substancja] to burn [ubrania, palce]- popaliła sobie sweter papierosem she burnt holes in her sweater with a cigarette3. (o używkach) to smoke [papierosa, fajkę]- popalił przez rok i przestał he smoked for a year and then quit- chcesz sobie popalić? do you want a smoke?Ⅱ popalić się [dokumenty, meble, zasłony] to burn- wszystko się popaliło everything was burnt■ dać komuś popalić to give sb a rough rideThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > popal|ić
См. также в других словарях:
popalić — dk VIa, popalićlę, popalićlisz, popalićpal, popalićlił, popalićlony 1. «spalić wiele, jedno po drugim, spalić w wielu miejscach» Wróg popalił wsie i miasta. Trawa, ziemia popalona przez słońce. ◊ Popalić za sobą mosty «uniemożliwić sobie… … Słownik języka polskiego
